باز هم یک متن تقریبا ساده و ترجمه آن.
In der kleinen Stadt Schwäbisch Gmünd helfen Asylbewerber den Reisenden am Bahnhof beim Koffertragen. Sie haben sich freiwillig für diese Arbeit gemeldet. Doch sie bekommen nur 1,05 Euro pro Stunde. Darüber haben sich viele Menschen im Internet und in der Zeitung empört. Sie sehen darin einen Fall von Rassismus. Der Oberbürgermeister Richard Arnold sagt jedoch, dass damit dieIntegration der Flüchtlinge unterstützt werden sollte.
Arnold hatte die Idee, dass die Asylbewerber durch diese Arbeit mit den Bürgern in Kontakt kommen könnten: „Meine Intention ist es, dass alle, die in Schwäbisch Gmünd leben,dazugehören. Und unsere Flüchtlinge gehören auch dazu“, sagt er. Der niedrige Stundenlohn istvorgeschrieben. Denn Asylsuchende, die nach Deutschland kommen, haben ein Jahr lang Arbeitsverbot. In dieser Zeit dürfen sie nicht mehr als 1,05 Euro pro Stunde verdienen – so steht es im sogenannten Asylbewerberleistungsgesetz.
Bernd Mesovic von der Menschenrechtsorganisation Pro Asyl fordert, dass dieses Gesetz abgeschafftwird. Er findet es diskriminierend. Außerdem betont er, dass man niemanden so lange hinhaltendarf. Mesovic sagt: „Das menschliche Leben lässt sich nicht parken.“ Er meint, man sollte Asylsuchenden integrative Maßnahmen anbieten, durch die sie ihre Qualifikationen nicht verlieren.
Mesovic sieht außerdem die Gefahr, dass normal bezahlte Arbeitsplätze mit günstigen Asylbewerbern besetzt werden. Er sagt: „Gleichberechtigte Bedingungen bedeutet, dass man auch die gleiche Bezahlung bekommt.“ Die empörten Reaktionen über die Aktion in Schwäbisch Gmünd haben jedenfalls sofort zu Konsequenzen geführt: Die Deutsche Bahn zieht sich aus dem Projekt zurückund beendet die Aktion.
متقاضیان پناهندگی در شهر«شوبیش گمود» با کار کردن در ایستگاه قطار، ساعتی 1/05 یورو به دست می آورند. این اتفاق موجب خشم و اعتراضاتی شده است. البته قانونی در آلمان وجود دارد که اجازه نمی‌دهد آن‌ها بیش تر از این مقدار درآمد داشته باشند.
در شهر کوچک «شوبیش گمود» متقاضیان پناهندگی به مسافران در ایستگاه قطار برای حمل چمدان ها کمک می کنند. آن‌ها با اراده خودشان برای این کار داوطلب شده اند. هرچند آن‌ها در هر ساعت فقط 1.05 یورو به دست می آورند. به همین دلیل خیلی‌ها در اینترنت و روزنامه ها به این کار اعتراض کرده اند. آن‌ها در این حرکت، نوعی نژادپرستی را می بینند. شهردار شهر، آقای «ریچارد آرنولد» اعتقاد دارد که این کار روابط اجتماعی پناهندگان را قوی‌تر می کند. (منظور همان آشنایی مهاجران با فرهنگ آلمان هست)
آرنولد این نظر را دارد که با این کار، متقاضیان پناهندگی با مردم ارتباط برقرار میکنند. او میگوید: “هدف من این است که تمام کسانی که در «شوبیش گمود» زندگی میکنند و خود پناهندگان، قسمتی از این طرح باشند.” درآمد کم متقاضیان پناهندگی یک قانون است. کسانی که به دنبال پناهندگی به آلمان می‌آیند به مدت یکسال اجازه کار کردن ندارند. در این مدت آن‌ها اجازه ندارند درآمدی بیشتر از 1.05 یورو در ساعت داشته باشند. در قانون مربوط به «درآمد یک متقاضی پناهندگی» اینچنین آمده است.
«برند مزوویک» از سازمان حقوق بشر برای پناهندگان درخواست لغو و ابطال این قانون را دارد. او این قانون را ضد انسانی میداند.
از این گذشته او تأکید میکند که نباید هیچ‌کس را به این اندازه در انتظار قرار داد. او میگوید: “زندگی انسان هرگز به خود اجازه توقف نمی دهد.” او اعتقاد دارد که باید به این پناهندگان برای آشنایی با اجتماع، موقعیت های شغلی مناسب با مهارت هایشان داده شود تا آن‌ها مهارت های خود را از دست ندهند.
«مزوویک» این خطر را نیز میبیند که فرصت های شغلی با درآمد معمولی، توسط متقاضیان پناهندگی اشغال شوند. او میگوید: “شرایط برابر یعنی درآمد برابر“.
البته اعتراضات به این حرکت دارای عواقبی هم بود: راه آهن آلمان خودش را از این پروژه کنار کشید و این طرح را متوقف کرد.
